Dit congres werd georganiseerd door het "Verband der Oesterreichischen Lebensmittelkontrolle und des Konsumentenschutzes" (VOLK) onder de vlag van de "European Working Community for Food-inspection and Consumer Protection" (EWFC)

Thema van het congres was “Hoe ziet ons eten van morgen eruit; veranderende voeding als uitdaging voor de officiële voedselcontrole.

13 Collegeleden waren afgereisd naar Wenen (er was ruimte voor meer!). Een deel daarvan was al op dinsdag afgereisd om naast het bijwonen van het Congres wat tijd te hebben om Wenen te zien, en een aantal moesten nog bij de tevens die week geplande EWFC vergadering aanwezig zijn.

Ons verblijf was in het hotel/congrescentrum met de toepasselijke naam “Europahaus” aan de rand van de stad.

Na de gebruikelijke plichtplegingen, het ophalen van de badges en de map met papierwerk kon het beginnen. Met welkomstwoorden en een uitgebreide intro werd het congres via een online bericht geopend door de Bundesminister für Gesundheit Johannes Rauch, gevolgd door een hoge ambtenaar van het Gesundheitsministerium wat verantwoordelijk is voor de controle op de levensmiddelen keten.

Tijdens het plenaire deel werden er presentaties gegeven die aanleiding gaven om dieper in te gaan en na te denken over de mogelijke antwoorden op de vragen:

• Hoe zal ons voedsel in de toekomst geproduceerd worden?
• Welke nieuwe technologieën zullen er zijn en worden gebruikt, en welke eisen levert dit op voor de officiële voedselmonitoring?
• Is kweekvlees een duurzaam alternatief en wordt het ons vlees als het in de toekomst het laboratorium verlaat?
• Zijn insecten, algen of schimmels eigenlijk hulpbronnen en besparende en/of duurzame oplossingen?
• Welke invloed hebben deze uitdagingen op het risicobeheer van voedseltoezicht?

De onderwerpen van de presentaties en de sprekers waren zeer divers en steeds was er ruimte om vragen te stellen (met dank aan Frits) en over de onderwerpen te discussiëren.  Het werd een strak geleid programma; de 1^e dag van 9.00 tot 16.50  en op dag 2 van 9.00 tot over 12.30 uur in een zaal met ruim 200 collega’s luisteren naar de sprekers, maar op een enkele uitzondering na waren het aansprekende en levendige presentaties .

Zonder jullie te gaan vervelen door alles te herhalen wat er gezegd is zal ik me beperken tot de zaken op te sommen die mij zijn opgevallen.    

• Bijvoorbeeld de vraag: “Hoe beschermd de EU zich tegen goedkope import uit b.v. China, ook de handel via Internet is een probleem”?
• Duurzaam voedsel produceren wordt mede bepaald of de consument in staat is of de wil heeft om voor duurzame producten te betalen? Om deze markt te bevorderen is de EU wel begonnen om activiteiten m.b.t. duurzaam en producten die daaruit voortkomen in kaart te brengen en te stimuleren middels een systeem om de invloed die producten hebben op het milieu te meten, echter voor voeding staat dit nog in de kinderschoenen.
• Novel foods, zoals insecten waarvan de eiwitwaarde volgens een van de spreker sterk wordt overdreven en de prijs /kg nog veel te hoog is. Tevens speelt de acceptatie door de consument hier een belangrijke rol.
• Waarom de omweg van plantaardige eiwitten voeren aan insecten, in plaats daarvan kan men de plantaardige eiwitten beter direct verwerken tot smakelijk plantaardig voedsel met een voedingswaarde die minimaal even hoog of zelfs hoger is.
• Voedsel gemaakt met of van plantaardige eiwitten is veelal hoog bewerkt (processed) wat op de lange termijn (negatief) effect kan hebben op de volksgezondheid.
• Kweekvlees en 3d geprint vlees; Brussel is optimistisch maar moet voorlopig leunen op feedback van het bedrijfsleven en toezichthouders op levensmiddelen.
• Bij de transformatie van levensmiddelensystemen en de uitwerkingen op levensmiddelenzekerheid dienen we rekening te houden met de ’17 Sustainable Developement Goals https://www.sdgnederland.nl/de-17-sdgs/ en je afvragen of regionale productie van voedsel wel beter is als je bijvoorbeeld kijkt naar risico’s zoals Listeria- en Salmonella en mycotoxinen. Ook voedselfraude, de voedingswaarde, en risico’s verbonden aan nieuwe pathogenen en cleanlabel/biovoedsel spelen hierbij een rol.
• Kunnen we gebruik maken van de overmatige groei van waterplanten als gevolg van de opwarming van de aarde, door deze waterplanten te verwerken tot bijv. verpakkingsmaterialen. Uiteraard moeten we wel kritisch blijven kijken als deze “nieuwe” verpakkingsmaterialen bedoeld zijn voor het verpakken van levensmiddelen.
• Oude conserveringsmethoden zoals fermentatie en op zuur zetten worden weer “hot” volgens een spreker en zijn tevens een goede methodes om voedsel verspilling terug te dringen. De spreker presenteerde dit onderwerp zeer informatief en was tegelijkertijd heel vermakelijk om naar te luisteren.
• Hoe kunnen we met een stijgende wereldbevolking zo efficiënt mogelijk gebruik maken van ons landbouwarsenaal. (Luisterend naar deze presentatie drong zich een nieuwe schaamte aan me op nl. de rundvleesschaamte omdat de productie daarvan toch wel een heel diepe footprint achterlaat).
• Doordat onze voeding verandert en daarmee mogelijk de voedingswaarde, rijst de vraag: is het misschien noodzakelijk om meer voedingssupplementen te gaan gebruiken om tekorten aan te vullen? Voedingssupplementen zijn echter lang niet altijd noodzakelijk omdat ons voedsel best wel rijk genoeg is, maar door de commercie wordt al wel dankbaar gebruik gemaakt van de onwetendheid en angst van de gemiddelde consument hierover.
• En als afsluiter onze eigen gepensioneerde collega Jan Homma die uiteen zette wat hij als Bijzondere Eet- en Drinkwaar inspecteur zoal tegenkwam bij zijn inspecties in de wereld van doping, afslankmiddelen en viagra. Hij maakte tevens handig gebruik van de gelegenheid om bij de aanwezige EU vertegenwoordigster het verzoek neer te leggen om eens kritisch te kijken naar de gaten in de postwet. Postpakketten tot 20 kilogram vallen namelijk volgens deze wet niet onder de strakke importcontroles (aangifteplicht) op levensmiddelen en daarmee komen allerlei risicovolle producten Europa binnen.

Gelukkig waren er tussen de onderwerpen door ruime koffie- en lunchpauzes en was er volop gelegenheid om kennis te maken met onze Europese collega’s uit Engeland, Ierland, Frankrijk, Duitsland, België, en uiteraard Oostenrijk en Nederland. Ook waren er deelnemers van het nieuwste EWFC lid Italië, afkomstig uit de provincie Sud-Tirol. (die zich liever niet Italiaan noemen)

De organisatie had gezorgd voor een fijn hotel met ontbijt en lunch en was zeer goed verzorgd. Op de donderdagavond werden even alle goede bedoelingen van het congres m.b.t. een meer duurzame samenleving terzijde geschoven want er werd dankbaar gebruik gemaakt van een aangeboden buffet in een lokaal “heuriger” restaurant waar de tafels rijkelijk gevuld waren met gefrituurde en gebakken groenten en champignons, en meer dan voldoende schnitzels, kippenbouten, varkenshaas en rundvlees en bijbehorende gerechten en dranken.

In de avond na afloop van de 2^e en laatste dag was er nog wat tijd over om wat van Wenen te zien en te proeven, bijvoorbeeld op de beroemde “Naschmarkt” en de lokale horeca op een terrasje bij de Weens opera, of in het stadspark te slenteren waar straatmuzikanten de sfeer verhoogden.

Tenslotte:

Namens de deelnemende Collegeleden mag ik zeggen dat het een zeer geslaagd congres was geheel in de lijn van waar het College en EWFC voor staat nl. kennis delen, kennis halen en verbroedering. Dank aan collega Gunther in Wenen voor de organisatie.

Riny Denissen (voorzitter)

 meer foto's van het congres, de "heuriger" avond en sfeerkiekjes  klik